Stil bij het kruis

Het is Stille Zaterdag, de dag voor Pasen, de voorgaande week is bij veel christenen bekend als de Stille Week. Ik merk dat ik het confronterend vind om opeens na te denken over Jezus’ lijden. Ik ben zo druk met alles om me heen, dat ik eigenlijk opeens ben beland in de week voor Pasen. Een verjaardag, meerdere studiedeadlines, drukte…en Jezus. In deze blog deel ik hoe ik dinsdagavond even werd stilgezet bij een beleveniswandeling.

Een moment van rust

Beleveniswandeling organiseert christelijke wandelingen in de natuur. Op de website staat hun visie mooi verwoord:

”Wandelen in de natuur brengt mensen dichter bij God en laat mensen Zijn stem verstaan. In de hectiek van het dagelijkse leven kunnen rustmomenten en momenten met God soms schaars zijn. Door wandelingen te organiseren met specifieke thema’s willen we mensen in contact brengen met zichzelf, met elkaar, met de natuur en met God.”

Al meerdere keren ben ik bij een wandeling geweest en telkens ben ik weer verrast of geraakt. Ik besloot afgelopen dinsdag een moment rust te nemen door mee te gaan met de stiltewandeling voor Pasen. Een moment om na te denken over Jezus’ offer voor ons.

Tijdens de wandeling werden Bijbelteksten uit Marcus voorgelezen over de lijdensweg van Jezus. Van het laatste avondmaal tot de dood van Jezus aan het kruis. Tussendoor liepen we in stilte een prachtige route door de natuur. Fluitende vogels, gele bloemen, een zon die langzaam achter de wolken verdween. Ik heb genoten van de rust.

Amazing Grace

Na elke bijbeltekst kreeg je een vraag om over na te denken. Zo werd ik echt even stil gezet. Wat zou ik gedaan hebben als ik daar stond op het plein? Zou ik ook ‘Kruisig hem!’ geroepen hebben? En het verhaal van Petrus. Hij verloochende Jezus drie keer voordat de haan kraaide, zoals Jezus hem al zei. Zij waren mensen net als wij. Tijdens de wandeling bedacht ik me dat het zo makkelijk is om te denken dat de mensen in de tijd van de Bijbel ‘anders’ waren en dat ik ‘beter’ ben. Maar eigenlijk ben ik ook een Petrus of een ‘vul maar in’.

”Wat zou ik gedaan hebben als ik daar stond op het plein?”

We hebben allemaal Jezus’ genade nodig. Jij en ik zijn allebei zondig. Jezus is voor onze zonden gestorven. Voor jou, voor mij. Hij gaf Zijn leven, zodat wij kunnen leven. Hij heeft de band tussen jou en God weer hersteld. Als je Jezus aanneemt, ben je gered. Dan mag je leven in het geloof dat het goed is tussen jou en God. Er is vergeving, herstel, nieuw leven.

Aan het eind van de wandeling luisterden we naar Amazing Grace. Een eeuwenoude hymne die overal ter wereld wordt gezongen. Tijdens het lied floten de vogels er doorheen. Voor even stond de wereld stil.

Amazing grace, how sweet the sound
That saved a wretch like me
I once was lost, but now am found
Was blind, but now I see

De wandeling heeft me even stil gezet. Ik denk dat het God was, Die me even liet zien waar het allemaal om draait. Hij wees me op Jezus. Ik werd even stilgezet bij het kruis. Geraakt door de woorden ‘Kruisig hem!’, geconfronteerd met Petrus’ rol in het verhaal, maar ook vervuld met dankbaarheid voor wat Jezus heeft gedaan. Zo bijzonder, om stil van te worden. Jezus ging de weg van lijden, maar de dood had niet het laatste woord.

Ik wens en bid je een goed paasweekend toe, waarin je mag stilstaan bij wat Jezus voor ons heeft gedaan en bovenal waarin je de vreugde mag ervaren dat Jezus is opgestaan!

Wil jij ook mee op een beleveniswandeling? Ga dan naar de website: www.beleveniswandeling.nl